De "Dutch" bij de "Pennsylvanian Dutch"

De reis naar Pennsylvania was lang, langer dan verwacht. Maar ach, het is erg warm en de airco zeer welkom. Onderweg brachten we een bezoek aan Gettysburg.

Gettysburg staat bekend om de veldslag die er door de noordelingen en de zuiderlingen werd uitgevochten in 1863. De inzet was onder andere de afschaffing van de slavernij. Voor veel Amerikanen is dit een belangrijk keerpunt in de geschiedenis. Wij hebben het bezoekerscentrum bezocht met daarin een museum, een filmzaal en een cyclorama. Dit is een groot schilderij waarin de suggestie wordt gewekt dat je middenin het slagveld staat. Dit wordt ondersteund met geluid en licht. (Lijkt een beetje op Panorama Mesdag in Den Haag)

Aangekomen op de camping (KOA) waren de jongens aangenaam verrast door de aanwezigheid van een zwembad. Snel de tent opzetten en hup er in. Het is een erg nette camping met, tot onze verbazing, staanplaatsen met houtsnippers en basaltkiezels. Vreselijk aan je blote voeten en met slippers aan schep je steeds een berg hout je slippers in ... :(



Vandaag naar Lancaster voor het Amish farm & house. Persoonlijk vonden we dit nogal een aanfluiting. Wij zagen plastic hekken, linoleum vloeren, zonnecellen op het dak, piepschuimen bekers waaruit zogenaamd de schoolkinderen moesten drinken. Wij vermoeden dat de Amish niet echt zo leven.

Onderweg wel Amish tegengekomen in hun paard met wagen. Helaas nog geen coverded bridge gezien.



Lancaster is een drukke stad en ook wij konden de verleiding niet weerstaan om een bezoek te brengen aan een outlet centre. Wel wat geslaagde aankopen kunnen doen.

Morgen de rust weer in naar Watkins Glen State Park.

28 en 29 juli: Shenandoah National Park

Shenandoah National Park (NP) is enorm groot en vooral langgerekt. Wij rijden het aan de noordzijde binnen, nadat we vanaf Washington een tijdje over de steeds rustiger worden Interstate 66 hebben gereden. Het landschap in Virginia is vriendelijk en doet hier en daar Europees aan. Er zijn zelfs wijngaarden.

Zodra je Shenandoah NP binnen rijdt verandert het landschap: het wordt bergachtig en is bedekt met enorme loofbossen. Vanaf de uitkijkpunten doet het zicht op de bergen bijna dramatisch aan. De bergruggen waar je op kijkt worden steeds een tint lichter naar mate ze verder weg liggen en allemaal hebben ze een blauwachtige kleur. In de volksmond worden de bergen hier ook wel de Blue Ridge Mountains genoemd. Het schijnt dat het park vooral in het voorjaar en in het najaar geliefd is. In de lente staat alles hier spectaculair in bloei en in de herfst is het een kleurenpracht, die ook wel Indian Summer heet. Wij geloven het direct, wat een diversiteit in bloemen en planten.





Vanaf de Skyline Drive, speciaal voor de bezoekers aangelegd en zo’n 125 kilometer lang, zien we voor het eerst een zwarte beer. Een tegenligger gebaart ons dat we moeten stoppen en wijst waar we moeten kijken. Dan zien we inderdaad een groot zwart beest in het schemer tussen de bomen. We zijn onder de indruk van de kennismaking met deze oorspronkelijke bewoner van dit gebied.

’s Avonds kunnen we dan genieten van het kamperen Met onze eenvoudige tentjes, een vuurtje stoken en turen naar de duizenden sterren. En met het ons toch weer verbazen over het wild dat gewoon rond je tent loopt. We hebben steeds bezoek van herten en hebben zelfs een stinkdier gezien (gelukkig niet geroken ;)).



Verder hebben we hier met ruim 30 graden een trail gelopen langs een waterval, honderden meters naar beneden. En later weer omhoog natuurlijk. Een Amerikaanse fluisterde ons toe: “ Goïng up is no fun “, maar ook wel weer stoer en we hadden onszelf een beloning in het vooruitzicht gesteld. Het bij de hike verbrandde vet vullen we aan met de eerste hamburger sinds onze aankomst. “Double stacked” natuurlijk op een eigenlijk iets te klein broodje, zoals het hier hoort.



Morgen reizen we door naar Pennsylvania. Het plan is om via Gettysburg in de richting van Lancaster af te reizen. Maar misschien slaan we ons kamp wel op in de buurt van Gettysburg.


NB. Big Meadows Campground. NPS

27 juli, Washington DC & Great falls

Al voor zessen wakker, toch dat tijdsverschil. Uit het raam zien we Amerika wakker worden. De drive thru van “Bojangles” is al open en de eerste auto’s melden zich. Amerika ontbijt in de auto. We beginnen maar eens met een stukje organisatie door de laatste benodigdheden voor de reis in te kopen bij de Wal Mart, waaronder een navigatiesysteem voor in de auto. Zo’n ding bij de auto huren is echt zonde geld: voor een week huur koop je er zelf een, die je de volgende keer gewoon weer mee neemt op reis. Nadat we de auto hebben voorzien van een flinke hoeveelheid stekkers om van alles op te kunnen laden, wordt het tijd maar eens naar Washington DC af te zakken.



Het is heet bij the White House. Op het grote grasveld er voor maken toeristen foto’s van het misschien wel bekendste huis ter wereld, op afstand gehouden door agenten. Niemand mag in de buurt komen van het tuinhek. Zou het zijn omdat we niet mogen zien wat er bij Obama in de voortuin gebeurt? Ook van een afstandje is te zien dat daar namelijk de bus van het TV-programma “Extreme Make over” staat. In gedachten horen we “Move that bus!” roepen, maar voor wie zouden ze daar nou zijn?



De agenten – serieus en duidelijk “on a mission” – verhinderen trouwens ook het vinden van onze eerste Amerikaanse geocache, die ergens op dat grasveld moet zijn. Ze houden iedereen tegen en volgens onze GPS komen we 33 meter te kort.

We lopen langs het Washington Monument, zien Reflection Pool droog liggen wegens onderhoud en verbazen ons over de enorme grootte van dit gebied tussen Potomac River en het Capitool. We besluiten vanwege de hitte naar buiten de stad te gaan en Washington aan het eind van de reis beter te bekijken.

Great Falls National Park, met de prachtige watervallen in Potomac River, ligt op een half uurtje buiten de stad. Het is er mooi, adembenemend en rustig. Wat een prachtige plek. Dit is ook precies waar we zo aan toe zijn: de rust in. Lekker kamperen in de natuur. Morgen is dat zover, dan is het weg uit de hectiek en de drukte en gaan we lekker kamperen. Om het nog even af te leren staan we op de terugweg naar het hotel anderhalf uur in een enorme file. Nog even een pizza er achteraan en we hebben ons portie wel gehad voor vandaag.



Lekker op tijd naar bed. morgen een Starbucks mee “on the go” en opzetten die tent!

Dinsdag 26 juli Leaving on a jet plane…

Wie naar de VS wil moet reizen. Hoe je het ook organiseert, het urenlange stilzitten en langzaam uitdrogen in een luidruchtige lichtmetalen sigaar hoort er bij. Wij deden dat eerder al met British Airways en Delta Airlines en deze keer was de keus op Icelandair gevallen. Een bliksembezoekje aan hun eigen – vandaag stormachtig en steenkoude – IJsland was bij de vlucht inbegrepen.

Deze keus had niet geheel toevallig te maken met de scherpe prijs waarvoor deze Noormannen ons wel van Amsterdam naar Washington Dulles wilden vervoeren. En zoals je voor een scherpe prijs meestal wat concessies moet doen, was dat hier ook het geval: een transfer in Reykjavik en zelf het eten aan boord betalen. Geen punt hoor, zolang het allemaal verder in orde is. Wat de op zich sympathieke IJslanders hier wel laten liggen is voornamelijk de kans om dan ook wat aan hun passagiers te verdienen. Op de 3 uur durende vlucht naar Reykjavik werd naast het piepkleine zakje ‘complimentary’ chips helemaal niets aangeboden en ook de luchthaven had tijdens de anderhalf uur durende transfer niets anders te bieden dan wat reepjes chocola, draadjesdrop en een klein broodje. Wij probeerden voorzichtig te becijferen welke omzetten je kunt genereren als je verveelde en hongerige reizigers echt iets lekkers zou aanbieden…. Gemiste kans. En ook op de 6 uur durende vervolgvlucht werd die niet gepakt. Wil je betalen voor maaltijden, hebben ze een bakje pastasalade of wederom een klein broodje en is de rest van het menu niet leverbaar…

Maar de pret mag het allemaal niet drukken: eenmaal geland in Amerika weet je meteen weer waar je bent. Alles is hier ‘easy’. De controles op de luchthaven verliepen vlot en correct, zoals ons in Los Angeles en New York ook al was opgevallen. De bagage was er op tijd en er stond een busje klaar om ons naar de autoverhuurder te brengen. Daar mochten we onze minivan zelf uit een rijtje kiezen, wat een luxe! In minder dan een uurtje na de landing reden we op de I 495 naar ons hotel. Airco aan, want het is hier met ruim 30 graden erg warm.

Metro Points Hotel ligt in het voorstadje New Carrolton. Het hotel is op zich prima, het decor is een typisch Amerikaans plaatsje. Wat moet je er over zeggen: brede wegen, tankstations, reclameborden, een mall, een Starbucks, houten palen met elektriciteitskabels.

Om 05.00 uur Nederlandse tijd kantelen we in bed. Avontuur nummer 3 in de VS is begonnen.

Countdown......

Morgen vliegen we via Reykjavik naar Washington. Bij het inchecken kwamen we er achter dat we niet overstappen op een ander vliegtuig maar dat we het gangpad moeten oversteken. Van Amsterdam naar Reykjavik, op rij 19 stoelen D, E, F en 18 F.
Van Reykjavik tot Washington, op rij 20 stoelen A, B, C en 19 A. :)

Wel erg handig dat Jasper thuis blijft ...... Hij brengt ons naar Schiphol, zorgt voor de honden.... heel fijn, scheelt een hoop gedoe ! Maar toch ook wel een beetje jammer en hij vindt het stiekem zelf ook wel een beetje jammer ;).
Voor volgend jaar heeft hij zijn ticket alvast gereserveerd.
Ach, je kan nooit te vroeg zijn maar of hij dan wel wil ?
Ach, over een paar jaar vliegt hij ons zelf hopelijk over....

Onze kampeeruitrusting en kleding past makkelijk in onze 7 tassen.
Dus Margalith, er is hoop voor je gympen en Claire, zo'n zeepje moet gemakkelijk kunnen.

We hebben er zin in maar het is toch ook wel spannend, 4 weken kamperen !!!! Zo lang zijn we nog niet eerder weg geweest. Ben benieuwd hoe vaak we daadwerkelijk naar een hotel gaan vluchten. Voor 5 nachten zijn er hotels geboekt, de rest besluiten we ter plekke.

De laptop gaat mee. We zullen proberen om dit blog zo trouw mogelijk bij te houden en vinden het erg leuk als er berichten voor ons geplaatst worden ! Leuk om te weten dat mensen ons volgen.