We zitten nu op het vliegveld. Gratis wifi maakt het wachten eenvoudiger. Nog even winkelen zit er niet echt in want op de valreep ben ik ( Monique) op mijn knie gevallen die nu dik en blauw is.
Vandaag hebben we een geocach gedaan en hebben we de Stargazercoin achtergelaten in Amerika met de opdracht " I want to go home " . We hebben vandaag nog iets heel bijzonders meegemaakt, een aardbeving. Wij stonden in een bezoekerscentrum toen dit plotseling begon te trillen. We schrokken en vluchten naar buiten waar we de jongens riepen. Die vroegen zich stomverbaasd af waarom ze moesten komen. Zij voelden op de grond dus niets. Het was de eerste aardbeving na 12 jaar.
Nog een paar minuten en dan boarden, de vakantie zit er nu echt op. Ons blog is ruim 1000 keer bekeken. Verbazingwekkend en heel gaaf. Bedankt allemaal !
Liefs,
Michiel, Monique, Tom en Merijn
dinsdag 23 augustus 2011
maandag 22 augustus 2011
Fietsen in Washington DC, 22 augustus
Vandaag zijn we voor de tweede keer Washington ingetrokken. De eerste keer was het zo vreselijk warm dat we het liefst de stad wilden ontvluchten. Nu was het mooi zonnig met een lekker windje. We hebben fietsen gehuurd en ik moet zeggen, dit is de ideale manier om langs de monumenten te gaan. Ze liggen nogal ver uit elkaar in het park en zelfs met de fiets zijn we twee uur bezig geweest om ze te bezoeken. Daarbij zijn we niet overal in geweest om de geschiedenis te bestuderen. Jammer genoeg lag de vijver voor het Abraham Lincoln Memorial droog.
Zoals we al verwacht hadden bracht de metro ons vlot in het centrum. In Washington DC hebben ze, in vergelijking met de andere steden, een mooi overzichtelijk en schoon metronetwerk.
Morgen allerlaatste dag, de auto is inmiddels opgeruimd. De tassen bijna gepakt en eerlijk gezegd willen we na vier weken ook wel weer heel graag naar huis.
We zijn vanavond nog even Betesda ingelopen en dat blijkt een heel leuk centrum te hebben met leuke winkels en eettentjes.
Baltimore, Fort Henry, 21 augustus
Onderweg naar Washington brengen we een bezoek aan Fort Henry. Een museum van de National Park Service. We zagen een bord langs de snelweg en aangezien we meer dan genoeg tijd hadden maakten we een kleine omweg. We konden met onze National Park passen zo doorlopen.
Het fort stamt uit de 19e eeuw. In 1862 vochten hier de Engelsen met de Fransen. Het Fort is nog in goede staat. Zoals bij veel bezienswaardigheden lopen ook hier veel acteurs rond.
Het is ons opgevallen dat in het Noordoosten wel erg veel draait om veldslagen, oorlogen, legers. Bijna elke brug is wel een "memorial bridge" voor veteranen. Ook barst het overal van de monumenten.
Als we in het hotel aankomen zijn we aangenaam verrast. Het hotel is groot, de kamers zeer ruim (De jongens hebben naast twee tweepersoonsbedden ook nog een zitje met twee bankjes.) En..... heel fijn, het hotel staat precies bovenop het metrostation. De auto kan dus voorlopig even blijven staan.
Het fort stamt uit de 19e eeuw. In 1862 vochten hier de Engelsen met de Fransen. Het Fort is nog in goede staat. Zoals bij veel bezienswaardigheden lopen ook hier veel acteurs rond.
Het is ons opgevallen dat in het Noordoosten wel erg veel draait om veldslagen, oorlogen, legers. Bijna elke brug is wel een "memorial bridge" voor veteranen. Ook barst het overal van de monumenten.
Als we in het hotel aankomen zijn we aangenaam verrast. Het hotel is groot, de kamers zeer ruim (De jongens hebben naast twee tweepersoonsbedden ook nog een zitje met twee bankjes.) En..... heel fijn, het hotel staat precies bovenop het metrostation. De auto kan dus voorlopig even blijven staan.
Stargazer stone, 20 augustus
Omdat Wifi er nog steeds uit ligt kunnen we internet niet gebruiken om onze uitstapjes in de omgeving uit te zoeken en dat is in het digitale tijdperk een behoorlijke handicap. Hoog op onze verlanglijst staat voor deze omgeving de Mason-Dickson line – de huidige grens tussen Pennsylvania en Maryland, uitgemeten rond 1760. We kunnen nu niet bij informatie om interessante punten die bij deze historische grens horen op te zoeken.
De grens is onderwerp van het voor ons zo bijzondere liedje “Sailing to Philadelphia” van Mark Knopfler. Op onze trouwkaart stond 10 jaar geleden een stukje uit de tekst, “ Another day will make it clear why the stars should guide us here”.We hebben destijds ons bootje ook Stargazer genoemd. We hadden toen nog geen plannen om dit gebied te bezoeken maar als je er zo dicht bij bent dan is het wel heel bijzonder om bij de oorsprong van je favoriete lied te staan.
We besluiten om bij de locals te vragen wat zij weten over de Mason-Dickson line, die hier tenslotte maar zo’n 15 mijl vandaan moet lopen. En dat is meteen raak. We vragen de mevrouw in het campingwinkeltje of zij misschien wel eens van astronoom Mason en ‘stargazer’ Dickson heeft gehoord Tot onze stomme verbazing zegt ze: “Do I know about Mason and Dickson, they lived around the corner when measuring the line! In fact they even left a measured stone, that we call the Stargazer Stone”. De steen blijkt een belangrijk meetpunt bij het vaststellen van de grenzen te zijn geweest. In het huis dat bij de locatie hoort hebben Mason en Dickson jarenlang hun uitvalbasis gehad. De mevrouw zegt dat de steen er na 250 jaar nog steeds ligt en niet te missen is. Ze wijst ons de weg naar Stargazer Road. Daar zien we de steen, die samen met de tuin en het huis zelfs deel blijkt uit te maken van een officiële ‘historical site’. Om die reden werd er in 1906 een muurtje om heen gezet, voorzien van een plaquette. Onwetend van dit alles bleken wij ons kamp precies te hebben opgeslagen bij wat we zo graag wilden zien.
We zullen er hier niet teveel over uitweiden, maar als je meer wilt weten over de Mason-Dixon line, klik dan hier.
Sailing to Philadelphia
I am Jeremiah Dixon
I am a Geordie Boy
A glass of wine with you, sir
And the ladies I'll enjoy
All Durham and Northumberland
Is measured up by my own hand
It was my fate from birth
To make my mark upon the earth...
He calls me Charlie Mason
A stargazer am I
It seems that I was born
To chart the evening sky
They'd cut me out for baking bread
But I had other dreams instead
This baker's boy from the west country
Would join the Royal Society...
We are sailing to Philadelphia
A world away from the coaly Tyne
Sailing to Philadelphia
To draw the line
The Mason-Dixon line
Now you're a good surveyor, Dixon
But I swear you'll make me mad
The West will kill us both
You gullible Geordie lad
You talk of liberty
How can America be free
A Geordie and a baker's boy
In the forest of the Iroquois...
Now hold your head up, Mason
See America lies there
The morning tide has raised
The capes of Delaware
Come up and feel the sun
A new morning is begun
Another day will make it clear
Why your stars should guide us here...
We are sailing to Philadelphia
A world away from the coaly Tyne
Sailing to Philadelphia
To draw the line
The Mason-Dixon line
Verder was de dag heel ontspannen. Pannenkoeken bakken, kanovaren, zwemmen, kortom lekker een beetje prutsen in de zon. Morgen weer naar Washington, het eind komt nu toch echt in zicht.
De grens is onderwerp van het voor ons zo bijzondere liedje “Sailing to Philadelphia” van Mark Knopfler. Op onze trouwkaart stond 10 jaar geleden een stukje uit de tekst, “ Another day will make it clear why the stars should guide us here”.We hebben destijds ons bootje ook Stargazer genoemd. We hadden toen nog geen plannen om dit gebied te bezoeken maar als je er zo dicht bij bent dan is het wel heel bijzonder om bij de oorsprong van je favoriete lied te staan.
We besluiten om bij de locals te vragen wat zij weten over de Mason-Dickson line, die hier tenslotte maar zo’n 15 mijl vandaan moet lopen. En dat is meteen raak. We vragen de mevrouw in het campingwinkeltje of zij misschien wel eens van astronoom Mason en ‘stargazer’ Dickson heeft gehoord Tot onze stomme verbazing zegt ze: “Do I know about Mason and Dickson, they lived around the corner when measuring the line! In fact they even left a measured stone, that we call the Stargazer Stone”. De steen blijkt een belangrijk meetpunt bij het vaststellen van de grenzen te zijn geweest. In het huis dat bij de locatie hoort hebben Mason en Dickson jarenlang hun uitvalbasis gehad. De mevrouw zegt dat de steen er na 250 jaar nog steeds ligt en niet te missen is. Ze wijst ons de weg naar Stargazer Road. Daar zien we de steen, die samen met de tuin en het huis zelfs deel blijkt uit te maken van een officiële ‘historical site’. Om die reden werd er in 1906 een muurtje om heen gezet, voorzien van een plaquette. Onwetend van dit alles bleken wij ons kamp precies te hebben opgeslagen bij wat we zo graag wilden zien.
We zullen er hier niet teveel over uitweiden, maar als je meer wilt weten over de Mason-Dixon line, klik dan hier.
Sailing to Philadelphia
I am Jeremiah Dixon
I am a Geordie Boy
A glass of wine with you, sir
And the ladies I'll enjoy
All Durham and Northumberland
Is measured up by my own hand
It was my fate from birth
To make my mark upon the earth...
He calls me Charlie Mason
A stargazer am I
It seems that I was born
To chart the evening sky
They'd cut me out for baking bread
But I had other dreams instead
This baker's boy from the west country
Would join the Royal Society...
We are sailing to Philadelphia
A world away from the coaly Tyne
Sailing to Philadelphia
To draw the line
The Mason-Dixon line
Now you're a good surveyor, Dixon
But I swear you'll make me mad
The West will kill us both
You gullible Geordie lad
You talk of liberty
How can America be free
A Geordie and a baker's boy
In the forest of the Iroquois...
Now hold your head up, Mason
See America lies there
The morning tide has raised
The capes of Delaware
Come up and feel the sun
A new morning is begun
Another day will make it clear
Why your stars should guide us here...
We are sailing to Philadelphia
A world away from the coaly Tyne
Sailing to Philadelphia
To draw the line
The Mason-Dixon line
Verder was de dag heel ontspannen. Pannenkoeken bakken, kanovaren, zwemmen, kortom lekker een beetje prutsen in de zon. Morgen weer naar Washington, het eind komt nu toch echt in zicht.
zondag 21 augustus 2011
Pennsylvania, noodweer , Philadelphia en de Liberty Bell, 19 augustus
Onze eerste nacht in Pennsylvania verliep, zacht gezegd, onstuimig. We hebben nog nooit zo’n heftig onweer meegemaakt! Onbedoeld hebben we het voor de jongens nog enger gemaakt door de auto van het slot te halen zodat ze, als ze wilden, in de auto konden gaan zitten. Het knipperen van de lichten gaf hun de indruk dat de bliksem op onze kampeerplek was ingeslagen.
De volgende ochtend kwamen er echt mensen kijken of we nog “ okay” waren. En dat waren we !!! Geen druppel lekkage, zelfs onze tarp hing nog goed. En verder hebben we prima geslapen.
Het weer zit weer mee en al gauw is het 32 graden. We nemen een duik in het zwembad en vertrekken tegen de middag naar Philadelphia. Onze auto parkeren we bij Eastwick Station. Een prima uitvalsbasis blijkt. De trein brengt ons naar het centrum van de stad. Daar wandelen we op ons gemak door de straten op weg naar de Liberty Bell.
Leuk om zo dicht bij een voorwerp te komen waar de groten der aarde ook bij hebben gestaan. We zien onder andere foto’s van Martin Luther King en Nelson Mandela. De symboliek van de bel is mooi, de beveiliging vinden we wat overdreven.
Na een picknick in een park bezoeken we nog het bezoekerscentrum en daarna zakken we weer af richting trein. Het is warm en we willen nog wat zwemmen op de camping. Onderweg worden we weer overvallen door onweersbuien, waar erg veel water uit valt. Ook nu doorstaat de kampeeruitrusting het weer glansrijk. Alleen het vuur krijgen we maar moeilijk aan de gang, want door de hoge luchtvochtigheid is zelfs het brandhout vochtig.
Door de storm van de afgelopen nacht is er geen internet: niet dat het niet gerepareerd kan worden, maar er schijnt een staking bij provider Verizon te zijn.
De volgende ochtend kwamen er echt mensen kijken of we nog “ okay” waren. En dat waren we !!! Geen druppel lekkage, zelfs onze tarp hing nog goed. En verder hebben we prima geslapen.
Het weer zit weer mee en al gauw is het 32 graden. We nemen een duik in het zwembad en vertrekken tegen de middag naar Philadelphia. Onze auto parkeren we bij Eastwick Station. Een prima uitvalsbasis blijkt. De trein brengt ons naar het centrum van de stad. Daar wandelen we op ons gemak door de straten op weg naar de Liberty Bell.
Leuk om zo dicht bij een voorwerp te komen waar de groten der aarde ook bij hebben gestaan. We zien onder andere foto’s van Martin Luther King en Nelson Mandela. De symboliek van de bel is mooi, de beveiliging vinden we wat overdreven.
Na een picknick in een park bezoeken we nog het bezoekerscentrum en daarna zakken we weer af richting trein. Het is warm en we willen nog wat zwemmen op de camping. Onderweg worden we weer overvallen door onweersbuien, waar erg veel water uit valt. Ook nu doorstaat de kampeeruitrusting het weer glansrijk. Alleen het vuur krijgen we maar moeilijk aan de gang, want door de hoge luchtvochtigheid is zelfs het brandhout vochtig.
Door de storm van de afgelopen nacht is er geen internet: niet dat het niet gerepareerd kan worden, maar er schijnt een staking bij provider Verizon te zijn.
donderdag 18 augustus 2011
Reisdag naar Pennsylvania, 19 augustus
Vandaag een flinke reisdag. Vroeg vertrokken vanuit New York in de richting van Philadelphia, maar wel via de Woodbury Common Outlets. Omdat we van te voren niet een echt plan hadden gemaakt, bleek deze omweg achteraf niet zo heel handig. Woodbury Common Outlets is wel het grootste en meest uitgebreide outlet centre tot nu toe. Ook grote merken als Prada, D&G, Gucci, Burberry, etc. zijn hier vertegenwoordigd. Als je van merken houdt, kun je hier je hart ophalen.
We hebben onze tenten opgeslagen op West Chester KOA in Pennsylvania, niet ver van Philadelphia. Een prachtige camping, waar we ons erg welkom voelen. Het is de laatste kampeerplek van deze reis. Nog drie nachten kamperen en dan reizen we door richting Washington, het eindpunt van de reis. Daar verblijven we dan nog twee nachten in een hotel: via Priceline hebben we twee kamers voor 60 dollar per nacht, terwijl de normale prijs 109 dollar is. Weer een leuke korting van 200 dollar via Priceline dus, het loont echt de moeite. Boeken moet je toch en je hebt echt het gevoel dat je iets wint.
We hebben onze tenten opgeslagen op West Chester KOA in Pennsylvania, niet ver van Philadelphia. Een prachtige camping, waar we ons erg welkom voelen. Het is de laatste kampeerplek van deze reis. Nog drie nachten kamperen en dan reizen we door richting Washington, het eindpunt van de reis. Daar verblijven we dan nog twee nachten in een hotel: via Priceline hebben we twee kamers voor 60 dollar per nacht, terwijl de normale prijs 109 dollar is. Weer een leuke korting van 200 dollar via Priceline dus, het loont echt de moeite. Boeken moet je toch en je hebt echt het gevoel dat je iets wint.
New York: bugs take over airfield, 18 augustus
We hadden misschien nog even op Google Maps moeten kijken gisteravond: Floyd Bennet Field is namelijk een in onbruik geraakte luchthaven. De eerste echte luchthaven van New York, ergens uit de jaren ’20 van de vorige eeuw. De locatie is hoe dan ook uniek. De oude gebouwen staan er nog, overal staan oude hangars – in diverse stadia van verval en sommigen in restauratie – er is een volkstuintjescomplex, een slipschool, een modelvliegbaan, Duidelijk zo’n oude industriële locatie waarvan je iets heel moois kan maken. Een camping op zo’n plek lijkt dan ook wel erg origineel.
De camping is bereikbaar via de oude start- en landingsbanen. Op zich een hele leuke manier om naar een kampeerterrein te komen. Helaas werden we er opgegeten door de muggen en bleek het spoeltoilet op 3 kilometer van de camping te liggen. Ook het openbaar vervoer werkte niet echt mee. Vooral in de buitenwijken neemt de snelheid van het metrosysteem snel af, zodat je nog lang onderweg kunt zijn: de reis van Manhattan naar de Rockaways – het eindpunt – duurde al met al twee uur. Dat is te lang voor de bedachte uitvalsbasis.
Abonneren op:
Posts (Atom)