Cape Cod

Onderweg van Boston naar Cape Cod bezoeken we Plimoth Plantation, een soort openluchtmuseum dat de geschiedenis vertelt van de eerste Engelsen die hier in de 17e eeuw aan land kwamen met de Mayflower II en hun kennismaking met de lokale bevolking (Wampoanaog indianen). Het museum bestaat uit een indianendorp en een Engelse nederzetting. Acteurs vertellen de geschiedenis. Het was een leuke en leerzame ervaring.



Cape Cod is een schiereiland.met mooie stranden. Het is hier behoorlijk toeristisch. Toen we aankwamen op Nickerson State Park stond er dan ook een bordje dat de camping vol was. Oeps…. toch maar proberen of er voor 2 tentjes toch nog een plekje is. En gelukkig was dat geen enkel probleem. Sterker nog, er zijn hier nog veel plekken leeg en we vermoeden dat ze gewoon het bordje vol zijn vergeten weg te halen. Het weer is dan ook niet zo heel mooi meer, waarschijnlijk is dit onze redding wat een plekje betreft. Het is dus zeker aan te raden om hier wel wat te reserveren. Het is een grote camping, waar je ook bootjes en kano’s kunt huren en fietsen voor een tochtje door de mooie omgeving.





We hebben een prachtig ruime plek, er passen nog wel 20 tentjes bij, en hebben de picknicktafel onder een paar bomen gezet zodat we een zeil konden spannen waaronder we kunnen zitten. Het is niet echt erg regenachtig maar soms vallen er een paar druppels. Het is dan wel fijn om niet direct alles hals over kop in de auto te hoeven proppen. Dat onze vooruitziende blik ruimschoots zou worden beloond wisten we bij het maken van deze overkapping nog niet. Je wordt van zo’n grote camping zonder beren in de buurt ook wel weer iets te gemakkelijk: een eekhoorn heeft zich ‘s nachts ons brood toegeëigend.

Dag 2 op Cape Cod begint een beetje miezerig. We besluiten eerst een rit door de omgeving te maken om wat mooie vuurtorentjes te spotten, aan zee te kijken en Provincetown te bezoeken. We kunnen dan ’s middags nog een fiets huren, want dan klaart het vast wel weer op.

Over Provincetown valt veel te schrijven, maar dat doen we hier maar niet. We willen het blog wel graag positief houden. Laten we het er maar op houden dat het niet aan de regen ligt, die inmiddels met bakken naar beneden komt. Dan maar op zoek naar die leuke vuurtorentjes.

Het begint die middag steeds harder te regenen, de slagregen is op een goed moment zelfs onophoudelijk en ook boven de oceaan zie je bijna niets meer. Als je uit de auto stapt regen je binnen een seconde helemaal doornat. Het ziet er onheilspellend uit. We beginnen ons zelfs voorzichtig af te vragen of en hoe onze tentjes het noodweer doorstaan. Onderweg kopen we een krantje en zien we dat New York City – toch niet echt heel ver weg – is ondergelopen. De vooruitzichten zijn gelukkig vrij redelijk.



Om een lang verhaal toch een beetje kort te houden: we hadden een eigen zwembad voor de tent, maar voor de rest viel de schade reuze mee.